LIFE

Πρώτη φορά Βαρκελώνη. Πρώτη φορά Sonar

Στα γυναικεία media, κάποια φεστιβάλ τα παρακολουθούμε όχι μόνο μουσικά, αλλά και σαν στιλιστικά δρώμενα. Σκέψου Coachella, Burning Man. Στην Ευρώπη, άκουγα από πολλούς και πολλές για το Sonar. Το electro music festival της Βαρκελώνης, που συγκεντρώνει το πιο cool crowd, φανταστικούς καλλιτέχνες και δονεί την πόλη όσο διαρκεί.

Όταν, λοιπόν, τον περασμένο Ιούλιο, στα τέλη του, ήρθε η πρόσκληση από την Estrella Damm να με πάρει μαζί της στο Sonar 2019, άρχισα να χορεύω από το σαλόνι μου. Η ελληνική αποστολή ήταν από αυτές τις παρέες που και έτυχαν και πέτυχαν. Εγώ, πρωτάκι και στην πόλη και στο φεστιβάλ, κυκλοφορούσα με τεράστια μάτια, έπαθα εμμονή με το χαμόν και τις ελιές τους, αγάπησα πάρα πολύ το cool vibe της Βαρκελώνης (νιώθεις απροσδόκητα οικεία από τις πρώτες ώρες), την ειδική αισθητική της (καλησπέρα Gaudi) και εντυπωσιάστηκα από δυο πράγματα.  

 

Πρώτον οι κάτοικοι της Βαρκελώνης έχουν υπέροχο στιλ, που για να πω την αλήθεια μου, δεν το περίμενα. Και δεύτερον, η Estrella είναι η αληθινή βασίλισσα της πόλης (και global partner της άλλης βασίλισσας, της Barcelona FC). Θα τη δεις σε όλα τα τραπεζάκια όλων των tapas bars και bars της πόλης, όλες τις ώρες. Κι επειδή είπα να ενσωματωθώ πλήρως στη local life, επιβεβαιώνω ότι η καλύτερη ώρα για μια παγωμένη Estrella, είναι όλες οι ώρες. Κάτι ξέρουν οι Καταλανοί.  

Η πρώτη (και ιδανική στάση) μετά την προσγείωσή μας στη Βαρκελώνη ήταν το εργοστάσιο της Estrella Damm.    

Μετά από την ξενάγηση (την ίδρυσαν δυο μετανάστες Αλσατοί, οι August Kuntzmann Damm και Joseph Damm το 1876 και η χαρακτηριστική γεύση της οφείλεται στο ρύζι ποικιλίας Pearl μεταξύ άλλων), ήρθε η ώρα της γευσιγνωσίας. Εκτός από την κλασική, έπαθα μίνι έρωτα με την Inedit (το 2009 το team του θρυλικού εστιατορίου El Bulli με τον Ferran Adria στο τιμόνι συνεργάστηκαν με την Estrella και προέκυψε αυτή) – δοκίμασέ τη με θαλασσινά και ψάρι και θα με ευχαριστείς.      

 

 

Με γρήγορο stop over στο ξενοδοχείο για φρεσκάρισμα (είχε και καύσωνα) και αλλαγή σε φεστιβαλικά ρούχα, ξεκινήσαμε για το Sonar by Day. Εγώ καχύποπτα. Γιατί πως παρτάρεις μέρα μεσημέρι; Τελικά, εύκολα. Πάρα πολύ εύκολα. Όταν φτάσαμε εμείς στο SonarVillage by Estrella Damm, έπαιζε ο DJ Cascales κι ενώ λέγαμε ότι θα κάτσουμε λίγο, να πάρουμε πρώτη γεύση από το φεστιβάλ και θα φύγουμε για να ξεκουραστούμε λίγο και να επιστρέψουμε το βράδυ, τελικά κάτι έγινε και μείναμε. Κι αυτό το κάτι ήταν ένα απίστευτο vibe. Ένα mixed crowd με αγόρια, κορίτσια, μέλη του queer και του LGBT community, πιτσιρίκια με τα πιο hot λογότυπα της μόδας, forever young ζευγάρια 40 και 50 χρονών με ανυπέρβλητο coolness, οικογένειες, όλοι διάσπαρτοι στο Sonar by Day venue  να χορεύουν, να τρώνε, να πίνουν, να παίζουν, να αράζουν κάτω, να περνάνε αληθινά καλά.      

 

 

 

 

Πριν το Sonar by Night -με μεγάλο στόχο να δούμε τους Underworld στην έκτη δεκαετία της ζωής τους να τραγουδάνε το Born Slippy (lager, lager, lager, lager) κι εμείς να αναβιώσουμε όλες τις φορές που χοροπηδήσαμε στους ήχους του όταν είχε βγει το Trainspotting- φάγαμε βραδινό στο Tickets, to 25o καλύτερο εστιατόριο του κόσμου, με τον Albert Adrià (αδερφό του Ferran) να έχει στήσει ένα tapas amusement park. Με είσοδο που παραπέμπει σε old school εκδοτήριο εισιτηρίων σε τσίρκο, ατμόσφαιρα που θα ταίριαζε στον Willy Wonka και τάπας πιάτα με εκπληκτική σύλληψη και απόδοση, το Tickets εύκολα είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη που έχω φάει στη ζωή μου (καλησπέρα υγρές ελιές).        

 

Φτάνοντας στο Sonar by Night, η χαλαρή διάθεση του Sonar by Day έχει αντικατασταθεί από ένα ενιαίο vibe που διαπερνά τους χώρους σαν ηλεκτρικό ρεύμα και όσο η ώρα περνάει γιγαντώνεται. Χορεύουν, ξαποσταίνουν, ερωτεύονται.

 

Κι ενώ ο κόσμος έρχεται κι έρχεται κι έρχεται και ο χώρος γεμίζει, δεν νιώθεις ποτέ ασφυκτικά. Κι αν θέλεις το break σου βγαίνεις στο μπαρ για μια Estrella. Ενθουσιάστηκα με την cashless συναλλαγή (με το ειδικό βραχιολάκι που φοράς και μπορείς να του «φορτώσεις» κι άλλα χρήματα στη διάρκεια της νύχτας στο ειδικό spot) και με τα επαναχρησιμοποιούμενα ποτήρια (το απολύτως σωστό βήμα προς τη περιβαλλοντική συνείδηση που πρέπει να υιοθετηθεί από όλα τα φεστιβάλ του κόσμου).

 

 

Και τσίριξα και χόρεψα με Karl Hyde και Rick Smith, γιατί η μουσική είναι το μόνο πράγμα που θα σε γεμίζει την ίδια ενέργεια σε όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι. Οι μισοί άντεξαν και έμειναν μέχρι τις 9 το πρωί (είχαν και μια Peggy Gou να δούνε).   

Αποχαιρετιστήκαμε την επόμενη μέρα πάνω από ένα γιγαντιαίο τηγάνι με παέγια και δροσερή Inedit (είχαμε περπατήσει και όλη τη Las Ramblas) και είπαμε να μην χαθούμε, να ξαναπάμε να χορέψουμε.  

 

Ε, Κατερίνα, Ελένη, Άντα, Κατερίνα, Λουκά, Θοδωρή, Θεοδόση ραντεβού στις 11 & 12 Οκτωβρίου στο Sonar Athens.