ΕΞΟΔΟΣ

Ξέμεινες Αθήνα; 5 μέρη να απολαύσεις τις “Περσείδες” το βράδυ της Κυριακής

Έχεις ξεμείνει στην πόλη μια ανάσα από τον 15αυγουστο; Εδώ που τα λέμε δεν είναι και για να σκάσεις η κατάσταση. Το θέμα είναι να μπορείς να περάσεις όμορφα τον Αύγουστο, που από τους καλοκαιρινούς μήνες είναι ο πιο γοητευτικός. Το αεράκι του, το μελτεμάκι του, τα ώριμα καλοκαιρινά φρούτα και τα λαχανικά, τα μεγάλα φεγγάρια του. Γι' αυτό διάβασε και οργανώσου.

Η πιο θεαματική θερινή -αν όχι ετήσια- βροχή από «πεφταστέρια», τις διάττοντες Περσείδες, θα κορυφωθεί το βράδυ της Κυριακής 12 Αυγούστου προς τα χαράματα της Δευτέρας, στο νυχτερινό ουρανό της χώρας μας και γενικότερα του βορείου ημισφαιρίου. Και μάλιστα καθώς υπάρχει Νέα Σελήνη, από τις 11 Αυγούστου, το φεγγάρι θα λείπει από την βραδιά, αφήνοντας περισσότερο χώρο στα «πεφταστέρια να λάμψουν».

Οι Περσείδες είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά, διαθέτοντας συνήθως μακριές πύρινες «ουρές». Σύμφωνα με τη NASA, το ρεκόρ τους ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την ώρα, ενώ και πέρυσι έφθασαν κατά τόπους έως τα 200 μετέωρα την ώρα.

Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από τα βόρεια-βορειοανατολικά, από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους. Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά από τις 17 Ιουλίου περίπου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν έως τις 24 Αυγούστου. Μετά τα μεσάνυχτα και όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.

Πέντε μέρη να τις απολαύσεις

Δεν ανακαλύψαμε την πυρίτιδα, ούτε θα προτείνουμε κάποιο σημείο που δεν είχες φανταστεί. Σημασία έχει να είσαι ενήμερη για το φανταστικό αστρονομικό φαινόμενο και να ξέρεις που μπορείς να πας να το απολαύσεις.

1. Ο βράχος της Ακρόπολης,

 Ευρωκίνηση

Το μέρος είναι ιδανικό για κάθε περίσταση που θέλει ρομαντική βόλτα, ουρανό και μουσική (αρκεί να μην παίζουν πολλές παρέες ταυτόχρονα και γίνεται βαβούρα). Μέσα στην καρδιά του Αυγούστου μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι μόνοι που θα μιλάτε ελληνικά εκεί πάνω θα είστε εσύ και η παρέα σου. Ο βράχος της Ακρόπολης είναι «καρακέντρο», ανοιχτός όλη μέρα και όλη νύχτα και αν βαρεθείς να μετράς αστέρια, πετάγεσαι λίγο παρακάτω και πίνεις ποτό.

2. Φιλοπάππου

Ευρωκίνηση

Ονομάζεται και αλλιώς λόφος Μουσών. Αυτή τη δεύτερη ονομασία κρατάμε για έμπνευση και τον αγώνα των κατοίκων της περιοχής να μείνει ανοιχτός στον κόσμο όλες τις ώρες και όχι περιφραγμένος (σχέδια πριν από πολλά χρόνια ήθελαν τον λόφο να εντάσσεται στους αρχαιολογικούς χώρους του κέντρου και ως εκ τούτου να περιφράσσεται και να λειτουργεί με ωράριο) για να τον προτείνουμε. Άσε που τα καλύτερα ουζερί και τα πιο ψαγμένα μπαράκια είναι μια ανάσα, στο Κουκάκι, που βρίσκεται στα πόδια του λόφου.

3. Λυκαβηττός

Ευρωκίνηση

Και μια και μιλάμε για λόφους, ένας είναι ο super ρομαντικός σε όλο τον κόσμο, όχι απλά στην Αθήνα. Λυκαβηττός it is. Αν δεν έχεις κουράγιο να ανέβεις ως την κορυφή, δοκίμασε πριν τις Περσείδες να απολαύσεις την εμπειρία του Τελεφερίκ. Όπως διαβάζουμε θα παραμείνει ανοιχτό ως τη 1.30π.μ. μετά τα μεσάνυχτα, οπότε προλαβαίνεις και να επιστρέψεις. Ας μην γίνουμε κουραστικοί… κατεβαίνεις από το Λυκαβηττό, πιάνεις Χαρίτου και πίνεις κοκτεϊλάρες.

4. Πάρκο Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος»

Ευρωκίνηση

Έχεις δίκιο! Όποια και να είναι η αφορμή, πάντα υπάρχει η πρόταση για το πιο νέο, ξακουστό και πολυδιαφημισμένο πάρκο. Ωστόσο, αυτή τη φορά, από το ψηλότερο σημείο και κοιτώντας ψηλά, είναι πιθανό να δεις υπέροχα πράγματα. Ένα μικρό μειονέκτημα. Τόσο ο χώρος, όσο και τα συν αυτώ μαγαζιά κλειδώνουν τα μεσάνυχτα, οπότε φρόντισε μην γίνεις κολοκύθα. Στην χειρότερη, κατεβαίνεις από την απέναντι στο πάρκο του Φλοίσβου και συνεχίζεις την παρατήρηση των μετεωριτών από εκεί.

5. Σούνιο

Ευρωκίνηση

Αν είναι κάποιο μέρος που θα απολαύσεις το φαινόμενο, αυτό είναι το Σούνιο. Ξέρω είναι κομματάκι μακριά, όμως σκέψου αυτό. Η Αθήνα, όσο και αν έχει αδειάσει είναι γεμάτη από φως. Η φωτορύπανση έχει παρατηρηθεί ότι μειώνει την ικανότητά μας να επικοινωνούμε με το σύμπαν, δηλαδή, δυσχεραίνει την ορατότητα πλανητών και άλλων πλανητικών σχηματισμών που βλέπουμε ως άστρα. Αυτό σημαίνει πως και οι Περσίδες ενδεχομένως να μην φαίνονται τόσο λαμπερές. Στο Σούνιο όμως, αρκετά χιλιόμετρα από το πολύβουο κέντρο, ο σκοτεινός ουρανός θα είναι το μόνο πεδίο παρακολούθησης.

Το «κλειδί» άλλωστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, για να δει κανείς -ακόμη και να φωτογραφήσει- μια βροχή διαττόντων, είναι το οπτικό πεδίο του να περιλαμβάνει ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα σκοτεινού ουρανού. Και ασφαλώς να έχει ελεύθερο χρόνο και υπομονή, καθώς μπορεί να χρειασθεί να περιμένει.

Οι Κινέζοι και τα άστρα

Οι Περσείδες -που καταγράφηκαν για πρώτη φορά από κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ. – προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει ένα τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων, πολύ μεγαλύτερο από τον αστεροειδή με διάμετρο δέκα χιλιομέτρων, ο οποίος έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατ. χρόνια και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.

Ο κομήτης 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος το Δεκέμβριο του 1992, ενώ χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Σήμερα βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν πέντε δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και το επόμενο κοντινό πέρασμα του από τη Γη αναμένεται το 2126, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.

Τα μετέωρα, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.