ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

H αληθινή ιστορία πίσω από το διάσημο φόρεμα της Marilyn Monroe

To 1962 – γράφει ο Φρανσουά Φορεστιέ στο «Tζον Φ.Κένεντι και Μέριλιν» (εκδόσεις Μελάνι) - είναι η χειρότερη χρονιά της Μονρόε. Αισθάνεται πιο μόνη κι ανασφαλής από ποτέ, καταπίνει τα χάπια με τις χούφτες, κλαίει, λιποθυμάει, εξαφανίζεται από τα πλατό που γυρίζει το «Something’s got to give» και η Fox της στέλνει συστημένα γράμματα απόλυσης.

Aλλά η Μέριλιν αδιαφορεί. Προς το παρόν η μόνη της έγνοια είναι να είναι παρούσα στο gala για τα τεσσαρακοστά πέμπτα γενέθλια του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι , στις 19 Μαϊου του ’62, στο Madison Square Garden, στην Νέα Υόρκη. O Ρίτσαρντ Άντλερ, ο διοργανωτής της βραδιάς της έχει ζητήσει να πει ένα τραγουδάκι, ένα χαρούμενο “Happy Birthday”. Kαι για την περίσταση, έχει παραγγείλει, στον Ζαν Λουί, τον Γάλλο «μάγο» των κοστουμιών (σ.σ. τον ίδιο που «έπλασε» τη σιλουέτα της Ρίτα Χέιγουορθ στη «Gilda») ένα «εξαιρετικό» φόρεμα. Για την ακρίβεια, η οδηγία ήταν: «Φτιάξε μου ένα φόρεμα που μόνο η Mέριλιν θα τολμούσε να φορέσει».

O Ζαν Λουί θα ξεπεράσει τον εαυτό του: το φόρεμα φτιάχνεται, από τόσο λεπτό ύφασμα που μοιάζει διάφανο, σαν μεταξένιο σύννεφο. Το ύφασμα έχει παραγγελθεί ειδικά για την περίσταση. Τυλίγοντας τη Μέριλιν, o μετρ, τη ρωτά:

– Θα είστε γυμνή, φαντάζομαι, μις Mονρόε;

– Εντελώς!

© Getty Images / Ideal Image

Έτσι, είκοσι «αόρατα» φύλλα μεταξιού τοποθετούνται πάνω στο στήθος και στους γοφούς της για να την «κρύψουν», Έξι χιλιάδες κρύσταλλοι του Ρήνου σκορπίζονται παντού στο ύφασμα και στραφταλίζουν. Δεκαοχτώ μοδίστρες εργάζονται για επτά συνεχείς μέρες – το φόρεμα ράβεται πάνω στη Mέριλιν, ή καλύτερα, η Μέριλιν ράβεται «μέσα» του. Κόστος 12.000 δολάρια, ποσό τερατώδες για την εποχή, ασήμαντο όμως, αν αναλογιστεί κανείς πως προορίζεται για να ντύσει, την πιο ποθητή σταρ του αιώνα, στην πιο pop icon στιγμή της.

Από την πλευρά της, η Τζάκι έχει ενημερωθεί σχετικά. Να τη γελοιοποιήσει η Μέριλιν μπροστά σε 15.000 θεατές; Αποκλείεται. Επιλέγει τη στρατηγική της: ούτε φωνές, ούτε καυγάδες. Απλά θα απουσιάζει. Μαζί με τα παιδιά της, παίρνει το δρόμο για το Glen Ora, το οικογενειακό εξοχικό. Θα συμμετάσχει, δηλώνει, σε κάποιο τουρνουά ιππασίας.

Mε τη σειρά της, η Fox δεν επιτρέπει στην Marilyn να φύγει για δυο μέρες στη Νέα Υόρκη εν μέσω γυρισμάτων – η ταινία έχει ήδη καθυστερήσει υπερβολικά, οι παραγωγοί τραβάνε τα μαλλιά τους.

Κι έτσι, στις 17 Μαϊου κι ενώ στο set του «Something’s got to give», σταματούν για τη μεσημεριανή διακοπή, ένα ελικόπτερο προσγειώνεται στο πλατό. Από μέσα πετάγεται ο Πίτερ Λόφορντ (σ.σ. ο γαμπρός και έμπιστος του JFK). Tρέχει προς τη Mέριλιν που τον ακολουθεί, μαζί με την Πατ Νιούκομπ (σ.σ. την ατζέντισσά της για τον Τύπο) και την Πόλα Στράσμπεργκ. H «ξανθιά» απάγεται κανονικά, από το πλατό της Fox, ο Πρόεδρος γιορτάζει, πρέπει να πάρει το «δώρο» του. Όλα τ’ άλλα, οι ταινίες, η καριέρα, τα εκατομμύρια, το budget θα χρειαστεί να περιμένουν. Ο Φορεστιέ, περιγράφει:

«Την επομένη, η Μέριλιν έφτασε νωρίτερα, μετά κλείστηκε στο καμαρίνι της. Αμέσως, ο νέος της κομμωτής ο Μίκι Σονγκ και οι μοδίστρες της στρώθηκαν στη δουλειά. Όσο αυτός έδινε μια μοναδική κίνηση στα μαλλιά της πελάτισσάς του, οι άλλες ετοίμαζαν το φόρεμα, το περίφημο φόρεμα. Στη συνέχεια, όρθια πάνω σε ένα σκαμπό, η Mέριλιν άφησε τις ράφτρες να την τυλίξουν μες στο αραχνοϋφαντο ύφασμα. Μπροστά στο καμαρίνι ο Ρόμπερτ Κένεντι αδημονούσε. Τελικά, μπήκε. Εκείνη ζήτησε από τον κομμωτή και τις μοδίστρες να βγουν έξω. Ένα τέταρτο αργότερα, η Mέριλιν, αναμαλλιασμένη, είπε απλά στον Mικι Σονγκ:

– Βοήθησέ με να ξαναγίνω κούκλα.

Tην κουβαλούν στιβαρά χέρια γιατί με τούτο το θεόστενο φόρεμα είναι αδύνατο να περπατήσει. Την αποθέτουν στα παρασκήνια σαν εύθραυστο πακέτο. Ο Πίτερ Λόφορντ, ο Κύριος Πιστός, έξαλλος επαναλάμβανε για εικοστή φορά

– Και τώρα κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι… η Μέριλιν!

Mάταια. Γιατί, πίσω από την αυλαία, το φόρεμα σκίστηκε. «Οι πάντες είδαν πως δεν φορούσε τίποτα από κάτω», θυμάται με μια υποψία περιφρόνησης ένας από τους παρόντες ηθοποιούς. Πίσω στο καμαρίνι λοιπόν. Επιδιόρθωση. Σαμπάνια. Χάπια. Ανυπομονησία.

Πίτερ Λόφορντ: “Και τώρα…”

Τίποτα. Το θέαμα, μέρος του οποίου αποτελούν οι υποτιθέμενες εμφανίσεις της Μέριλιν επί σκηνής, συνεχίζεται. Για το μεγάλο φινάλε, ο Λόφορντ πετάει:

– Κύριε πρόεδρε, στην ιστορία της show business, καμιά γυναίκα δεν είχε τόση σημασία, καμία γυναίκα δεν προκάλεσε μεγαλύτερη. Κύριε πρόεδρε, ορίστε η αργοπορημένη ξανθιά, η Mέριλιν Μονρόε!

Ένας και μοναδικός προβολέας λούζει τη Mέριλιν Η αίθουσα παραληρεί. Με μικρά βηματάκια, σαν γκέισα, χαμογελαστή, βυθισμένη σε άλλους κόσμους, η σταρ προχωρεί. Όταν φτάνει μπροστά στο μικρόφωνο, βγάζει την ετόλ της από ερμίνα και, μόνη, ερμηνεύει την αθάνατη βερσιόν του «Ηappy Birthday», μέσα σε μια θρησκευτική σιγή. Οι δεκαπέντε χιλιάδες Δημοκρατικοί μένουν άναυδοι. Η Ντόροθι Κιλγκάλεν, θα εξηγήσει στο χρονογράφημά της: «Ήταν σαν να έκανε έρωτα με τον πρόεδρο μπροστά σε σαράντα εκατομμύρια τηλεθεατών».»

 

Όταν ο προβολέας έσβησε, η star χάθηκε στο σκοτάδι – ο φακός, όμως,. θα «τσάκωνε» τον πρόεδρο, με τα πόδια πάνω στο κιγκλίδωμα και το πούρο ανάμεσα στα δάχτυλα, να χειροκροτεί ενθουσιωδώς. Στο prive party που ακολούθησε, η Μέριλιν ήταν πιο εκθαμβωτική από ποτέ. Ο Φορεστιέ υποστηρίζει πως η star πέρασε την υπόλοιπη νύχτα με τον JFK σε μια σουίτα του Carlyle Ηotel. Είδαν αγκαλιά την αυγή να ανατέλλει στο Mανχάταν, είδαν το Ιστ Ρίβερ και τις αποβάθρες να ξυπνάνε και να τυλίγονται σε πορτοκαλί φως. Δεν το ήξεραν, αλλά αυτή ήταν η τελευταία φορά, που θα έβλεπαν ο ένας τον άλλο.