ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Hannah Williams: Οι Ελληνίδες είναι το πιο στοργικό κοινό που έχω συναντήσει ποτέ

Η "νέα Ιέρεια της Soul", ο "σίφουνας", όπως την αποκαλούν, η Hannah Williams, μία καλλιτέχνης με τη φωνή, το πάθος και την ερμηνεία που έχουν κάνει εξαιρετικό "γκελ" στο ελληνικό κοινό,  με αφορμή την κυκλοφορία του  δεύτερου album της με τίτλο “Late nights and Heartbreak” σε παραγωγή του Malcolm Catto των θρυλικών The Heliocentrics, προσγειώνεται μαζί με τη νέα της μπάντα, τους The Affirmations αυτό το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου στη σκηνή του Gazarte για την 3η της φορά. Οι 2 προηγούμενες, ακόμα να ξεχαστούν...

Πόσο χρονών ήσουν όταν κατάλαβες πως η φωνή σου είναι φτιαγμένη για να τραγουδάει Jazz n Soul;

Ήμουν αρκετά “μεγάλη”, γύρω στα 20. Μέχρι τότε πίστευα πως η “βαριά” μου φωνή ήταν άσχημη και άγαρμπη, ώσπου άρχισα να δουλεύω μαζί με τους Tastemakers.

Είναι αλήθεια πως ερωτεύτηκες την Soul ακούγοντας τη μητέρα σου να παίζει και να τραγουδάει το ‘Hope She’ll be Happier’ του Bill Withers; Να φανταστώ στο σπίτι ακουγόταν πάντα μουσική;

Ναι! Ο πατέρας μου, τον οποίο έχασα πρόσφατα, ήταν ιερέας και συγκλονιστικός μουσικός. Μεγάλωσα μέσα στη μουσική, στο σπίτι ακούγαμε τα πάντα. Τα βράδια ακούγαμε όπερα σε βινύλια ή χορεύαμε με ιρλανδικά παραδοσιακά τραγούδια. Όταν ήμουν 6 μπήκα στην εκκλησιαστική χορωδία, η οποία ήταν τεράστιο μουσικό σχολείο για μένα. 

Το Σάββατο στο Gazarte θα σε απολαύσουμε για 3η φορά live στην Αθήνα. Οι Έλληνες σ’ αγαπάμε πολύ και το ξέρεις.

Είναι ΥΠΕΡΟΧΟ όλο αυτό! Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τον Pepper 96.6, τον σταθμό που επέλεξε το πρώτο single από το album ‘Work it Out’ και που το διάδωσε τόσο φανταστικά. Την πρώτη φορά που ήρθαμε στην Ελλάδα ήμουν σχεδόν ετοιμόγεννητη. Ουσιαστικά ήταν το τελευταίο live πριν τη γέννηση του αγοριού μου. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή για μένα, ένα απίστευτο show το οποίο θα έχω πάντα στην καρδιά μου. Αισθάνθηκα τόση αγάπη και υποστήριξη, ειδικά από τις γυναίκες που με πλησίασαν και μιλήσαμε μετά το live. Mου έλεγαν πόσο όμορφο ήταν να βλέπουν μία έγκυο να ερμηνεύει. Πόσο σωστό είναι αυτό! Οι έγκυες πρέπει κάνουν performance!    

Το Σάββατο στο Gazarte θα παίξουμε τα κομμάτια από το νέο άλμπουμ μας και θα έχουμε μία έκπληξη αποκλειστικά για το ελληνικό κοινό! Θα είναι ένα συγκινητικό, ζωηρό, διασκεδαστικό show με άφθονη στεναχώρια και άπειρο κούνημα!

Μετά τους Tastemakers, συνεργάζεσαι με νέα μπάντα. Πες μας για τους The Affirmations. 

Οι The Affirmations είναι η εξέλιξη των The Tastemakers. Όλο αυτό είναι ένα απίστευτο ταξίδι και πάνω απ’ όλα πρόοδος. Στο διάστημα που αποσύρθηκα για να είμαι με τον γιο μου, ο πρώην στιχουργός και κιθαρίστας μου ξεκίνησε το δικό του project, τους Ephemerals. Τότε προέκυψε μία φανταστική Soul μπάντα με τους James Graham (πιάνο) και Adam Holgate (κιθάρα). Τότε είχα σκεφτεί πως αυτό ίσως να ήταν το τέλος, αλλά οι Tastemakers ήθελαν πολύ να συνεχίσουμε μαζί κι αυτό ήταν η καλύτερη αφορμή για να προχωρήσουμε. Ο James άρχισε να γράφει για μένα και ήξερα πως το μέλλον θα είναι πολλά υποσχόμενο αν παραμείνουμε μαζί. Τα υπόλοιπα μέλη των Tastemakers έμειναν μαζί μας για ένα διάστημα, αλλά προέκυψαν κάποιες άλλες ευκαιρίες στη ζωή τους κι επέλεξαν να προχωρήσουν. Ήταν ένας πολύ φιλικός χωρισμός, τους αγαπώ όλους βαθύτατα. Μέχρι πολύ πρόσφατα κάναμε tour ως Tastemakers, από ένα σημείο και μετά έδειχνε σωστό να αναγνωρίσουμε την παρουσία του James και του Adam τραβώντας μία διαχωριστική γραμμή. Ψάχναμε το καινούριο όνομα για μήνες, αλλά δεν μας άρεσε τίποτα. Κάποια στιγμή, όταν βάλαμε φωτιά στη λίστα- την κάψαμε κυριολεκτικά- έκατσα και σκέφτηκα πώς νιώθω γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους, οι οποίοι επιβεβαιώνουν τα πιστεύω, τα συναισθήματα, τις λέξεις, την τέχνη μου. Είμαι υπερβολικά αγχώδης άνθρωπος και ανησυχώ για τα πάντα συνέχεια… Αυτοί οι δύο τύποι με βοηθούν στο να διοχετεύω όλη μου την ανησυχία στην ερμηνεία μου, ειδικά όταν είμαι μακριά από το σπίτι και μου λείπει τόσο πολύ η οικογένειά μου. Κάπως έτσι ήρθε το The Affirmations (σ.σ. ‘affirmation’ σημαίνει ‘επιβεβαίωση’).   

Πιστεύεις πως ο θάνατος της Amy Winehouse “απομάκρυνε” το κοινό που η ίδια με το άστρο της είχε φέρει κοντά στην Soul και τη Funk; 

Δεν το πιστεύω αυτό. Πιστεύω όμως πως εκείνη (και η Daptone Records) πέτυχαν αυτό που λες όσο ήταν ζωντανή. Αυτό που συνέβη στην Amy ήταν πολύ λυπηρό. Αν είχαν συναντηθεί οι δρόμοι μας, σίγουρα θα είχαμε συνεργαστεί. Η Amy έκανε το big splash στην βρετανική σκηνή της Soul, αλλά δεν ήταν μόνη της. Υπήρξε μία συνολική εκτόξευση της Funk και της Soul την τελευταία δεκαετία και είμαι πολύ ενθουσιασμένη που συμμετέχω κι εγώ μέσα σ’ όλο αυτό. 

Πώς είναι να κάνεις support στη Sharon Jones;

Ένα όνειρο. Ήταν απίστευτη performer, πανέμορφη ψυχή κι έχει αφήσει πίσω της ανεκτίμητη παρακαταθήκη κι έμπνευση για όλους μας. Αιωνία σου η μνήμη, Sharon. Η γνωριμία μου μαζί της είναι μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας μου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου Soul κομμάτι και το αγαπημένο σου εκτός Soul;

Το ‘Hope She’ll be Happier’ του Bill Withers, από το άλμπουμ ‘Live at Carnegie Hall’ και το ‘Lux Arumque’ του Eric Whitacre’s από το άλμπουμ ‘Light and Gold’.

Πιστεύεις ότι το κοινό μιας χώρας με παράδοση στην Jazz και τη Soul έχουν πιο βαθιά αίσθηση κι εκτίμηση αυτής της μουσικής ή πως αυτό δεν έχει σχέση;

Είναι σχετικό αλλά όχι το καθοριστικό. Αυτά που επιλέγουμε να μας περιβάλλουν, όπως οι καταστάσεις, τα μέρη, οι ήχοι, επιδρούν πάνω μας. Προσωπικά ακούω σύγχρονη χοροδιακή μουσική, παραδοσιακή, ροκ, πειραματική accapella γιατί είναι τα είδη που μιλούν στην καρδιά μου και με εμπνέουν καλλιτεχνικά. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους επιλέγω να μην ακούω ποπ μουσική, γιατί στην πλειονότητά της είναι απαίσια και “πλαστική”. Όλοι μας πρέπει να επιλέγουμε τι θέλουμε να μας εμπνέει πολιτιστικά.  

Θέλεις να πεις κάτι στις Ελληνίδες fans σου;

Θέλω να τις ευχαριστήσω για τη στήριξή τους αυτά τα χρόνια. Οι Ελληνίδες είναι το πιο στοργικό κοινό που έχω συναντήσει ποτέ. Σας ευχαριστώ. Σας αγαπώ όλους (αυτό το τελευταίο το είπε στα ελληνικά!)