6 θεατρικές παραστάσεις που ΠΡΕΠΕΙ να δεις
- 27 ΜΑΡ 2016
Καλά τα ποτάκια, υπέροχο το φαγητό, διασκεδαστικό το cinema, αλλά μια θεατρική παράσταση είναι κάτι που δύσκολα μπορείς να αντικαταστήσεις σε μια έξοδό σου. Είναι ζωντανό, σε κάνει να σκέφτεσαι, να γελάς, και φεύγοντας έχεις κάτι να πάρεις μαζί σου (αν έχεις δει μια καλή παράσταση). Άσε που το ποτό μετά από ένα θεατράκι, για να συζητήσεις με την παρέα σου τι σας άρεσε και τι όχι, είναι πάντα λυτρωτικό. Ειδικά αν έχεις δει κάτι πιο "βαρύ".
Ξεχωρίσαμε λοιπόν μερικές θεατρικές παραστάσεις που έχουμε δει, είτε επειδή μας έκαναν να περάσουμε τέλεια, είτε γιατί είχαν κάτι να πουν και τις σκεφτόμασταν ακόμα και μέρες μετά.
Το Δάνειο
Ελλάδα, Ισπανία, οικονομική κρίση, κι ένα δάνειο που δυστυχώς πολύ δύσκολα θα δοθεί με νόμιμα μέσα, αφού δεν υπάρχει καμια εγγύηση από τη μεριά του Αντόνιο που το χρειάζεται. Με λίγα λόγια, αν δεν έχεις δει τον Γιάννη Σαρακατσάνη και τον Μιχάλη Οικονόμου να κάνουν κωμωδία, δεν ξέρεις τι χάνεις.
Σταματία
Η Ελένη Ουζουνίδου είναι η Σταματία για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και τη σκέφτομαι ακόμα από πέρσι που την είδα με τις φίλες μου. Ένας μονόλογος στο “πατάρι” του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, που δεν πρέπει να φοβηθείς και πρέπει να παρσκολουθήσεις. Μέσα του ’30, γαλουχημένη με τα χρηστά ήθη της εποχής, η Σταματία δεν είναι τίποτ’ άλλο από τη γιαγιά που έχουμε όλοι μας. Απλά αυτή τη φορά, η αναδρομή της στο παρελθόν θα σε κάνει να γελάσεις, να συγκινηθείς και να καταλάβεις πολλά.
Για όνομα
Μια φάρσα(;) έφερε τον πανικό σ’ ένα οικογενειακό δείπνο: άπλυτα βγαίνουν στη φόρα, χολή, γρήγορες ατάκες, εξαιρετικές ερμηνείες κι ένα καστ που δεν γίνεται να μη σε κάνει να περάσεις τέλεια (Χρ. Χατζηπαναγιώτης, Β. Σταυροπούλου, Φ. Μουρατίδης, Μ. Κωνσταντάκη, Αντ. Λουδάρος.).
Τρεις Αδερφές
Ο Δημήτρης Τάρλοου σκηνοθετεί μετά τη Μεγάλη Χίμαιρα, την Ιωάννα Παππά, την Λένα Παπαληγούρα και την Αλεξάνδρα Αϊδίνη στο τεράστιο έργο του Άντον Τσέχοφ. Αν δεις τις sold out παραστάσεις, θα καταλάβεις γιατί πρέπει να τη δεις. Στη Μόσχα αδελφές μου, στη Μόσχα!
H Όπερα της Πεντάρας
Το αριστουργηματικό έργο των Μπέρτολτ Μπρεχτ – Κουρτ Βάιλ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, είναι κάτι που όμοιό του δύσκολα θα ξαναδείς στην Αθήνα. Μια μεταμοντέρνα εκδοχή της κλασικής πλέον “Όπερας της Πεντάρας”, όπου όλες οι κοινωνικές τάξεις συγκρούονται μέρα και νύχτα, μέσω… αντιπροσώπων που είναι σχεδόν καρικατούρες, έχουν υπέροχα κοστούμια και μακιγιάζ, πολύ ταλέντο και υπέροχες φωνές. Δυόμισι ώρες που δεν ήθελα να τελειώσουν, τροφή για τα μάτια και το μυαλό κι ένας θίασος όλο τρέλα. Και βασικά, ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΥΛΗΣ.
Μάνα θα πάω στο Hollywood
Το έχει γράψει η Δήμητρα Παπαδοπούλου, θες και κάτι άλλο;
