Χαώνομαι: Boo Is A State Of Mind:11

Αν θέλετε μπορείτε να του ρίξετε μια ματιά:

Αλλά σήμερα ένα διαφορετικό θέμα έχει προκύψει που νιώθω ότι μπορεί να βρει κάποιους ομοιοπαθείς εκεί έξω στον κόσμο.

Χαώνομαι.

Περνάνε οι μέρες και…

(ειλικρινά έχουν περάσει 10 λεπτά από την προηγούμενη πρόταση που άφησα στη μέση γιατί θυμήθηκα ότι θέλω να στείλω μια απάντηση σε ένα μήνυμα που μου ήρθε εχθές και δεν πρόλαβα να απαντήσω, αλλά κοίταξα το κινητό μου για να μπω στο whats app αλλά δεν μπήκα εκεί γιατί ήθελα πρώτα να δω κάτι στο Instagram σχετικό με την απάντηση που ήθελα να στείλω, και τελικά χάζεψα το timeline μου και θυμήθηκα ξαφνικά ότι έχω αφήσει το κείμενο εντελώς στην αρχή του και πρέπει σε μια ώρα να το παραδώσω, και ξαναγύρισα εδώ και τελικά: Δεν είδα αυτό που ήθελα, δεν έχω απαντήσει ακόμη σε αυτό το μήνυμα από εχθές, έχασα δέκα λεπτά από την ζωή μου.)

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!

Το μυαλό μου πονάει στο τέλος κάθε μέρας, προλαβαίνω τσίμα τσίμα να κάνω τις δουλειές μου, νιώθω ότι συνέχεια κάτι υπάρχει να με απασχολεί, σα βάρος ή σαν υποχρέωση και όλο και πιο σπάνια καταφέρνω να ολοκληρώσω κάτι χωρίς να έχω διακόψει την διαδικασία 1.968.456 φορές.

Είμαι 32 ετών γαϊδούρα, ασχολούμαι με πολλά διαφορετικά πράγματα….

(διακοπή 3,5 λεπτών για να απαντήσω στο τηλέφωνο από το οποίο προέκυψε δουλειά και έπρεπε να στείλω περί τα 15 μηνύματα για να την οργανώσω συνολικά συν του ότι μου ήρθε και έξτρα μήνυμα που αποφάσισα να απαντήσω αμέσως και να μην το αφήσω για αργότερα για να μην μείνει αναπάντητο κι αυτό σαν το άλλο)

Τι έλεγα; Α ναι! Ασχολούμαι με πολλά διαφορετικά πράγματα και έχω άλλα τόσα στο μυαλό μου με τα οποία θα ήθελα να ασχοληθώ και δεν μπορώ να βάλω μια τάξη στα ήδη υπάρχοντα. Έχω μάλιστα την υποψία ότι δεν είμαι μόνη μου σε αυτό.

Το γεγονός ότι όλοι είμαστε σε μια διαδικασία multitasking είναι ναι μεν εξυπηρετικό για πολλά πράγματα, αλλά από την άλλη μειώνει το IQ μας! Το ξέρατε αυτό; Κάνουμε συχνότερα λάθη, χάνουμε σημαντικές λεπτομέρειες, γινόμαστε πιο εύκολα ανορθόγραφοι και άλλα τέτοια, όχι ωραία. Και όχι δεν είναι τόσο απλό να σταματήσουμε να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα γιατί το μυαλό μας αισθάνεται υπέροχα όταν δεν έχουμε ησυχία. Είναι έτσι φτιαγμένο που ο αποπροσανατολισμός από έναν συγκεκριμένο στόχο του δημιουργεί ενθουσιασμό.

Οπότε τι κάνουμε; Είμαστε καταδικασμένοι;

Όχι!

Αποφάσισα να περάσω μερικές ώρες (ναι, με πάρα πολλά διαλείμματα ενδιάμεσα) διαβάζοντας διάφορα άρθρα σχετικά με αυτό το πρόβλημα της σύγχρονης εποχής και να μαζέψω μερικά tips για την εκπαίδευση του εγκεφάλου που ίσως φανούν και σε εσάς χρήσιμα.

(ΜακάριΠαναγίτσαΜουΤοΕύχομαι)

1. Ξεκινήστε από την πιο απαιτητική δουλειά της ημέρας. Συνήθως ξεκινάμε με τις χαλαρές υποχρεώσεις ή τα πιο εύκολα κομμάτια δουλειάς για να καταλήξουμε στα πιο δύσκολα και δημιουργικά. Εν τω μεταξύ όμως (ήδη μέσα στην πρώτη ώρα) το μυαλό μας έχει αρχίσει να κουράζεται και να είναι όλο και επιρρεπές στον αποπροσανατολισμό.

2. Προπονηθείτε στην συγκέντρωση όπως θα προπονούσατε οποιονδήποτε άλλο μυ του σώματός σας. Είμαστε τόσο πολύ εκπαιδευμένοι στο multitasking, που έχει αρχίσει να γίνεται η νόρμα μας. Ξεκινήστε με μικρά χρονικά διαστήματα κάθε μέρα.  Απενεργοποιήστε όλα όσα μπορούν να σας αποσπάσουν και κρατήστε την προσοχή σας και την συγκέντρωσή σας σε ένα πράγμα για 5 λεπτά στην αρχή. Αυξήστε το διάστημα αυτό σταδιακά. Χτίσε μυαλό. Χρειαζόμαστε ένα εικοσάλεπτο απόλυτης συγκέντρωσης κάθε μέρα για να αρχίσουμε να βλέπουμε σημαντική αλλαγή σε όλη την ημέρα μας.

3. Κρατήστε τον χώρο της δουλειάς σας ή του διαβάσματός σας, όσο πιο οργανωμένο γίνεται. Αν μάλιστα τακτοποιείτε το χώρο σας στο τέλος κάθε ημέρας θα σας είναι πολύ πιο εύκολο να διατηρήσετε την καινούρια σας συνήθεια.

4. Δημιουργήστε μια to do list στην οποία όμως προσθέστε και το χρόνο των διαλειμμάτων σας. Δε χρειάζεται οργάνωση, μόνο ο χρόνος κατά τον οποίο κάνεις πράγματα αλλά και ο χρόνος που χρειάζεστεγια να ξεκουραστείτε και να χαζέψετε.

Ειλικρινά ο Θεός βοηθός! Εγώ θα τα προσπαθήσω όλα.

Και μόνο το γεγονός ότι διέκοψα μόνο δύο φορές ενώ έγραφα αυτό το κείμενο, το νιώθω κάπως ελπιδοφόρο..

Σας φιλώ πολύ!

boo!