LIFE

Πρέπει να διαβάσεις το γράμμα αυτής της γυναίκας για έναν πολύ σοβαρό λόγο

Η Kristian Guerrero είναι 24 χρονών και ζούσε ευτυχισμένη με τον άντρα της Fabian, περιμένοντας το πρώτο τους παιδί, μέχρι τη στιγμή που τράκαραν στο Highway 21 στο San Marcos.

H Shana Elliott, οδηγούσε μεθυσμένη, στράφηκε κατά μήκος της κεντρικής γραμμής και συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο της οικογένειας, σκοτώνοντας τον Fabian που καθόταν στη θέση του συνοδηγού. Η Kristin υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και αναγκάστηκε να γεννήσει των 1 εβδομάδων νεκρό γιο της δυο μέρες αργότερα. Τον ονόμασε Fabian James από τον πατέρα του.

Πριν μερικές μέρες η Κristin ανέβασε μια φωτογραφία στο instagram στην οποία βλέπουμε το διαλυμένο τους αυτοκίνητο, και από κάτω εκείνη να κρατάει τον νεκρό γιο της. Μαζί με την εικόνα αυτή, μοιράστηκε κ ένα μήνυμα που πρέπει να διαβάσουμε.

Αυτή είμαι εγώ σε θέση να κρατήσω επιτέλους το γιο μου. Κάπως έτσι είναι όταν γεννάς αναγκαστικά και πρόωρα για σχεδόν 24 ώρες, αφού έχεις επιζήσει από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα το οποίο σκότωσε τον άντρα μου και τον γιο μου. Όλα αυτά επειδή κάποιος σκέφτηκε ότι είναι εντάξει να οδηγείς μεθυσμένος. Δεν είναι εντάξει. Αυτό που είναι εντάξει είναι να εμποδίσεις έναν φίλο σου να οδηγήσει, και να πάρεις τα κλειδιά κάποιου που δείχνει να είναι μεθυσμένος. Είναι εντάξει να σηκώσεις το τηλέφωνο και να καλέσεις ένα ταξί όταν βλέπεις ότι νιώθεις λίγο ζαλισμένος. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Είναι ένδειξη ωριμότητας το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να ξέρεις ότι οι συνέπειες του να οδηγείς μεθυσμένος ξεπερνούν κάθε είδος ντροπής που μπορεί να νιώθεις αν παραδεχτείς ότι είσαι πολύ μεθυσμένος για να οδηγήσεις. Αυτό που δεν είναι εντάξει, είναι να περνάς την υπόλοιπη ζωή σου με τις τύψεις που θα σε ακολουθούν, ξέροντας ότι έχεις αφαιρέσει τη ζωή κάποιου και μάλιστα κάποιου άλλου πριν καν προλάβει να έρθει σ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν σου αξίζει. Μην πίνεις και οδηγείς. Μη ρισκάρεις την ελευθερία σου. Δε βάζεις σε κίνδυνο μόνο τη δική σου ζωή, αλλά και οποιουδήποτε άλλου βρίσκεται στο δρόμο. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει στις 2 Αυγούστου, αλλά ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Έμεινα πίσω να παλέψω σε αυτόν τον αγώνα για τον άντρα και τον γιο μου. Και θα συνεχίσω την προσπάθεια να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο και να μοιράζομαι την ιστορία μου, μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω, με την ελπίδα να βοηθήσω ώστε να μη νιώσει κανένας άλλος τον πόνο που νιώθω εγώ καθημερινά. Αρνούμαι να δεχτώ ότι οι θάνατοι του συζύγου και του γιου μου συνέβησαν μάταια“.