Το αθηναϊκό εστιατόριο στο οποίο πάντα ήθελα να πάω

Εντάξει, ξέρω πως αυτό δε μπορεί να συμβεί στην καθημερινότητά μας, αλλά μπορεί να συμβεί πολύ εύκολα – και φθηνά – μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου. Τι συμβαίνει τότε; Το 2o Restaurant Week της Αθήνας είναι γεγονός. Για 12 ημέρες, 120 εστιατόρια της πόλης διαμορφώνουν ειδικά μενού σε προνομιακές τιμές (ανά άτομο) για όλους και μας καλούν να τα γνωρίσουμε από κοντά. Εμείς θα μείνουμε στην απ’ έξω νομίζεις;

Τα βάλαμε κάτω και αποφασίσαμε η κάθε μία από ένα εστιατόριο στο οποίο θέλαμε πάντα να φάμε. Να η ευκαιρία! Το 2ο Dine in Athens!

Νάνσυ, η ρομαντική

Λατρεύω το κέντρο της Αθήνας και τις πολυκατοικίες με τις παλιές πράσινες τέντες, τις γλάστρες που ξεφυτρώνουν μέσα από τα κάγκελα και τα παλιά νεοκλασικά που θυμίζουν λίγο την αριστοκρατική Αθήνα- για αυτό το λόγο μου αρέσει να κάνω βόλτες στο Κουκάκι. Όταν μάλιστα είδα φωτογραφίες στο instagram από την ταράτσα του Balcony Restaurant & Bar, στη Βεΐκου είπα στον εαυτό μου ότι ΠΡΕΠΕΙ να μου κάνω δώρο ένα δείπνο εκεί· να φάω τους αγαπημένους ντοματοκεφτέδες Σαντορίνης, σουγάνια Μυτιλήνης και μανιάτικα τσαΐτια και να πιω το κρασί μου με θέα το Μουσείο της Ακρόπολης- όχι γιατί τι καλύτερο έχουν αυτοί που τρώνε με θέα τον Πύργο του Άιφελ, ε;

Δέσποινα, μια Ιταλίδα στο Χαλάνδρι

Πέρασα τυχαία από μπροστά του μία ημέρα που είχα χαθεί στα στενά του Χαλανδρίου. Πρόλαβα να δω μία περιποιημένη αυλή με κρεμαστές γλάστρες, κόκκινα καρό τραπεζομάντηλα, μία πράσινη πόρτα και την ξύλινη ταμπέλα Da Nonna. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ιταλική trattoria για να θυμηθείς λίγο από Trastevere που τόσο σε είχε ενθουσιάσει. Ρώτησα κι έμαθα. Ο ξυλόφουρνος είναι ένα από τα βασικά ατού του μαγαζιού. Έχω ήδη προετοιμαστεί για τη στιγμή που ο σερβιτόρος θα ζητήσει την παραγγελία μου. Ούτε κατάλογο δε θα χρειαστώ. Μανιτάρια με κρέμα τρούφας, μοτσαρέλα με ντομάτα και φρέσκο βασιλικό, λιγκουίνι με γαρίδες σε σάλτσα bisc και ντομάτας, ραβιολόνια γεμιστά με ανθότυρο και σπανάκι, νιόκι από πατάτα με μοτσαρέλα και παρμεζάνα, πίτσα Della Nonna κι ένα τιραμισού για το τέλος. Θα είμαστε μεγάλη παρέα και πήρα πολλά. Buon appetito!

Χριστίνα, η μακαρονού

Το ακούω από μία φίλη μου τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που μένει στη Γλυφάδα. Αλλά τελευταία δεν είναι η μόνη που το αναφέρει. Το ακούω, το διαβάζω το βλέπω στο Instagram και πάντα σκέφτομαι τι ωραία θα ήταν να είχα κι εγώ μπροστά μου μία λαχταριστή μακαρονάδα καθώς είμαι φανατική του είδους. Αυτό όμως που με κάνει να θέλω να πάω ως τη Γλυφάδα -μου πέφτει λίγο μακριά- μάλλον δεν είναι τα μακαρόνια αλλά το ριζότο με τα παντζάρια. Είναι από τα αγαπημένα μου πιάτα, αυτά που σου περνάνε συχνά από το μυαλό όταν ακούς τη λέξη φαγητό και το λιγουρεύεσαι. Προφανώς και θέλω να το δοκιμάσω στο Bella Vespa αφού η συνάδελφος που το έχει γευτεί είπε τα καλύτερα. Και κάτι ακόμα, επειδή δεν είμαι σε φάση που μετά το φαγητο θα σηκωθώ να πάω για ποτό, ξέρω ότι μπορώ να κάτσω εκεί και να πιω ένα κοκτέιλ επομένως δεν θα χρειάστεί να γίνω η ξινή της παρέας. Όλα σε ένα λοιπόν, και σε πολύ ωραίο χώρο, απ’ ότι μπορώ να καταλάβω από τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν. Ούτε φλύαρο, ούτε βαρετό, ότι πρέπει για παρέα και κουβεντούλα. 

Δήμητρα, η σοφή της παρέας

Kάθε φορά που κάποιος μου πρότεινε να πάμε για φαγητό στο ”Cookoovaya” όλο και κάτι μου συνέβαινε και δεν κατάφερνα τελικά να ακολουθήσω. Ειλικρινά αυτό το εστιατόριο είναι το απωθημένο μου. Όπως πολύ καλά με έχουν πληροφορήσει οι φίλες μου και η αδερφή μου, παρόλο που ο χώρος είναι λιτός, αποπνέει πολυτέλεια. Το μενού του ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Τα μοσχαρίσια μάγουλα με το κοφτό μακαρονάκι και τα μανιτάρια, το μοσχαρίσιο διάφραγμα με πουρέ μανιταριών, το tuna burger και η σφυρίδα στα κάρβουνα είναι μόνο μερικά από τα πιάτα που έχουν αποθεώσει κατά καιρούς οι δικοί μου. Ας μη σχολιάσω καλύτερα τη λαχταριστή μπουγάτσα με τραγανά φύλλα και κρέμα βανίλια που είδα σε φωτογραφία τους στο Instagram. Σκέτη κόλαση! Κι επειδή έτρεξε σαλάκι, θα εκμεταλλευτώ την τέλεια προσφορά του Dine Athens και θα κλείσω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τραπέζι για να απολαύσω το υπέροχο dinner menu με τα 4, παρακαλώ, στάδια του αγαπημένου hot spot. 

Μαριλέλλα, η γκουρμεδιάρα

Έχω ακούσει εξαιρετικά λόγια από ανθρώπους που εμπιστεύομαι όσον αφορά τα γευστικά τους κριτήρια για το CTC στα Ιλίσια, που παίρνει εκ των προτέρων την ψήφο μου για το ευφάνταστο ακρωνύμιο (το οποίο διαβάζεται ως “σίτιση”, το οποίο σε προδιαθέτει πως το φαγητό του πραγματοποιεί τον πρωταρχικό του στόχο, δηλαδή να σε χορτάσει κι όχι μόνο να σε εντυπωσιάσει). CTC ίσον γκουρμέ εστιατόριο/gastropub με την υπογραφή του Αλέξανδρου Τσιοτίνη, ο οποίος έχει θητεύσει σε μερικές από τις καλύτερες κουζίνες του κόσμου, όπως του NOMA και του Arpege. Όταν λοιπόν θα πάω, θα παραγγείλω αυτή την ξακουστή βελουτέ καλαμποκιού με τον αστακό, το αφέψημα από φλούδες αγκινάρας Ιερουσαλήμ με γιαπωνέζικο shiso και lime και γενικώς ό, τι πιο διαφορετικό εντοπίσω στο μενού του.

Μάριον, aka αυτή που τα θέλει όλα

Παρόλο που είμαι τρελή και παλαβή με το ωραίο φαγητό, σπάνια θα επιλέξω να βγω έξω για να φάω. Όταν όμως το κάνω, θέλω να είναι όλα τέλεια: ο χώρος, το service, η ατμόσφαιρα, η διακόσμηση, οι γεύσεις, το κρασί και η παρέα. Για το τελευταίο θα φροντίσω εγώ, αλλά για όλα τα υπόλοιπα πρέπει να έχει γίνει πολύ καλή έρευνα ώστε να βρεθεί εκείνο το εστιατόριο που θα πληρεί όλες αυτές τις προϋποθέσεις. Στην “to eat” λίστα μου, είναι πρώτο το “The Dalliance House”. Οι φωτογραφίες του κτιρίου του 1890, και η εσωτερική 70’s αισθητική έχουν ήδη ταΐσει τα μάτια μου και το στομάχι έχει προετοιμαστεί κατάλληλα να δοκιμάσει ταλιατέλες με μελάνι σουπιάς και καραβίδες με κριθαρότο αγριομάραθου. Η κάβα με ορισμένα από τα καλύτερα κρασιά της Μεσογείου, αποκλείεται να με αφήσει ανικανοποίητη.