Οι ταβέρνες της Αθήνας που αρέσουν στις γυναίκες

Άργουρα

Ο κύριος Νίκος Μιχαήλ, ο ιδιοκτήτης, είναι πραγματικά κύριος, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του (20 χρόνια εμπειρίας είναι αυτά), την κάνει με μεράκι και χαρά και όταν μου είπε ότι θα μου φτιάξει φρέσκα όστρακα aka στρείδια και φούσκες τον εμπιστεύθηκα με κλειστά τα μάτια, παρότι δεν είχα ξαναδοκιμάσει.

Με έβαλε να τα μυρίσω πρώτα πριν τα ετοιμάσει. Τον ρώτησα και άλλα μυστικά και μου απάντησε Αυτά δεν τα λέμε Μαρία. Ε δεν τον πιέσαμε εντάξει, έχει πιο πολύ γούστο έτσι κιόλας.

Από μουσική βάζει έντεχνα (πόσο τέλειο μπορεί να είναι αυτό), για να γίνω πιο συγκεκριμένη, Μάλαμα, συχνάζεις στο Μικρό Καφέ και εσύ στη Μυροβόλο (δηλαδή Χειμερινούς Κολυμβητές που τους έχει και ιδιαίτερη αδυναμία) και Θανάση Παπακωνσταντίνου. Μπράβο του λέω, ακούω τέτοια και χαίρομαι που βάζετε, σπάνιο αυτό. Μου είπε ότι ο Θανάσης πηγαίνει κιόλας εκεί και τρώει κι εγώ ότι είχα πάει πρόσφατα να τον ακούσω. Καταλήξαμε ότι αρέσει και στους δυο μας.

Μας έφερε και χταποδάκι καρπάτσιο, όλα περιποιημένα και νόστιμα. Α και μου είπε και τον λόγο που δεν σερβίρουν πατάτες τηγανιτές. Ότι θέλει να διαπαιδαγωγηθεί ο κόσμος, ώστε να τρώει σωστά. Και ότι δεν χρησιμοποιεί γενικά τηγάνι και πως στην αρχή γκρίνιαζαν αλλά μετά το συνήθισαν. Και αν θες τη γνώμη μου, δεν νομίζω ότι είναι κάτι που λείπει ιδιαίτερα στους πελάτες, γιατί και να τους λείπει το αναπληρώνουν με τα τόσα άλλα σούπερ που φτιάχνει.

Ρώτησα και για το όνομα του μαγαζιού και, εκτός από έναν ζωγραφισμένο Τσιτσάνη και κάτι άλλα πράγματα κρεμασμένα στον τοίχο, μου έδειξε εκεί σε έναν χάρτη, το χωριό του, τα Άργουρα στην Εύβοια. Εμείς ήμασταν Τζιτζιφιές. Πήγαινε κι εσύ.

Αγησιλάου 49-51, Τζιτζιφιές, τηλ.: 217 7173200, 6978 270927

Κάππαρη & Kabar

Είναι το μικρό αδελφάκι της γνωστής Κάππαρης στα Άνω Πετράλωνα. Είναι ανοιχτό δυο χρόνια. Έχει δίπλα και το cocktail bar Kabar (ναι της οικογενείας και αυτό). Είναι ό,τι πρέπει για να δοκιμάσεις κάτι γκουρμέ σε ένα όμορφο περιβάλλον. Ό,τι πρέπει για να αναπνεύσεις λίγο οξυγόνο, γιατί θα την δεις και την πρασινάδα σου απέναντι, γιατί θα είναι ξεσκέπαστο, για να απολαμβάνεις πιατάρες απείρου γαστριμαργικού κάλλους, ενώ έχεις έναν γαλάζιο ουρανό από πάνω. Αυτό έκανα κι εγώ.

Πήρα όλο ευθεία την Ακάμαντος, ναι ναι τον δρόμο που στην αρχή του είναι το Αθηναίων Πολιτεία (μια οδηγία πρέπει να στη δώσω, γιατί εγώ το έχω και σύνηθες να χάνομαι, οπότε προνοώ και για σένα) και έφτασα.

Με υποδέχτηκε η Κική, (υπεύθυνη και αυτού και του άλλου μαγαζιού), που αμέσως κανόνισε τα πάντα. Ο Μανόλο (όπως τον φώναξε), κατά κόσμον Μανώλης Θλιβερός, ο σεφ, μας περιποιήθηκε, έφερε σαλάτα με φράουλα, ψητό μαστέλο (τυρί χιώτικο) και βινεγκρέτ φράουλας (κάπως γλυκιά για τα γούστα μου αλλά γευστικότατη), κριθαράκι με κοτόπουλο, λιαστή ντομάτα και γραβιέρα, αλλά και καβούρι με αυγό και κόκκινη σάλτσα στο τηγάνι (εντυπωσιακότατο). Και ψαρονέφρι με κρασί Σάμος και μανιτάρια. Τα συνόδευσα με κρασί κόκκινο. Και παιδιά, μετά ήρθαν και αυτά τα μαγικά πουράκια. Με κιμά και σάλτσα καυτερών πιπεριών. Ήταν νοστιμότατα. Δεν τα χορταίνεις σου λέω.

Θα πας ένα μεσημέρι από αυτά τα καλοκαιρινά που έρχονται τώρα για να τα δοκιμάσεις και μόνη σου, ναι;

Ακάμαντος 28, Θησείο, τηλ.: 210 3464285

Κληματαριά

Στην πλατεία Θεάτρου, στην Βαρβάκειο. Ο ορισμός της ταβέρνας. Της κλασικής, σωστής, παραδοσιακής ταβέρνας. Αυτής που θα πας εκεί και θα αισθανθείς ότι είσαι σε άλλη εποχή, σε ταινία του Δαλιανίδη τύπου.

Αγάπησα κυρία Μαρία, είναι ο πιο χαμογελαστός άνθρωπος που είδα τις τελευταίες μέρες, έβγαλα φωτογραφία μαζί της και με τον άντρα της, τον κύριο Περικλή.

Είχαν έρθει ήδη στο κέφι όταν πήγα. Διασκέδαζαν μαζί με τον κόσμο. Είχε live (μέχρι τα τέλη Μαϊου θα έχει, δηλαδή προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις, πουσουκού μεσημέρι 4-7 και σουκού 11-3 το βράδυ κι από Σεπτέμβρη πάλι), πολύ καλούς μουσικούς, που έπαιζαν από νησιώτικα μέχρι Πίνω και μεθώ ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ.

Το τραπέζι μας ήταν γεμάτο, είχαμε το ζυμωτό μας το ψωμί, έναν μουσακά πολίτικο άλλο πράγμα (από τα χεράκια της κυρίας Μαρίας φυσικά, που το ονόμασε καρνίγερι), ένα μοσχαράκι κοκκινιστό με πουρέ μελιτζάνας, το γνωστό χιουνκάρ μπεγιεντί, χορτόπιτα (έχει και κρεμμυδόπιτα και κοτόπιτα) και τη σαλατούλα μας τη χωριάτικη βέβαια. Και κρασάκι εννοείται λευκό.

Ο Αντρέας, ο σεφ είναι ένας τύπος που τον συμπάθησα με την πρώτη ματιά, είναι λίγο χίπστερ, είναι κοινωνικός και καλός στις αυθόρμητες πόζες στην κουζίνα του. Μου εξήγησε τι παίζει με εκείνα τα σιδερένια σαν γάστρες στρογγυλά σκεύη που τα σήκωνες με ένα σχοινί και μέσα έκρυβαν αρνάκια, κότσια και άλλα τέτοια. Από κάτω είχαν κάτι (σαν ηφαιστειογενείς) μαύρες πετρούλες και σιγά σιγά ζεσταίνονταν και αυτές και αυτά και τέλος πάντων κάπως έτσι μαγειρεύουν εκεί και αυτό είναι τόσο ιδιαίτερο.

Και για τον χώρο μόνο τα καλύτερα θα πω. Πολύ κίτρινο, πολλά βαρέλια, πολλή ζεστασιά ρε αδελφέ, έχω καιρό να νιώσω έτσι. Θα νιώσεις το ίδιο και θα με θυμηθείς.

Πλατεία Θεάτρου 2, τηλ.: 210 3216629

Εις το Παυσίλυπον

Ο Ερρίκος που δουλεύει εκεί μου είπε ότι Παυσίλυπο λέγεται ένα πάρκο στην Καρδίτσα, το όνομα άρεσε στον Φάνη, στον ένα από τα αδέλφια (που είναι οι ιδιοκτήτες) και έτσι έγινε η βάφτιση. Ο άλλος αδελφός είναι ο Νικόλας. Εντάξει, αν δεν συμπαθήσεις τον Νικόλα, δεν ξέρω γιατί μπορεί να σου συμβαίνει αυτό. Ομιλητικότατος και φιλόξενος.

Και τα τσιπουράκια μας είχαμε, μας το γέμισε και δυο και τρεις το καραφάκι. Και πατάτες μπέιμπι έφερε (υπερνόστιμες φίλε, βρασμένες πρώτα και μετά περασμένες από τηγάνι και με μια γενναία δόση σκόρδου να τις κάνει πικάντικες) και εκείνη την τύπου χωριάτικη που μοιάζει με τεράστιο σάντουιτς γιατί είναι γεμιστή μέσα σε ένα καρβελάκι ψωμί, εξού και ονομάστηκε καρβελάτο. Και τοματοκεφτέδες που τέλειωσαν σε χρόνο dt και τζατζίκι που τα έσπαγε. Και μαμαδίστικο (όντως) περγαμόντο.

 Όλα αυτά μέσα, ενώ έξω σε ένα παράλληλο σύμπαν παλεύαμε να πάρουμε την καλύτερη φωτογραφία πάνω σε εκείνο το μικρό (μεγάλο βασικά) θαύμα. Ένα αυτοκίνητο υπερπαραγωγή, που έμαθα πως ανήκει στον Φάνη και ήταν λες και είχε ξεπηδήσει από κάποια πάρα πολύ παλιά δεκαετία, λες και θα έβγαινε από μέσα ο Έλβις, βαμμένο σε ένα γαλάζιο τόσο φωτεινό, που έκανε φοβερή αντίθεση με το ξύλο του μαγαζιού.

Όσο για την μουσική, θα ακούσεις κυρίως ρεμπέτικα. Ακόμη και ζωντανά μπαγλαμαδάκι και άλλα τέτοια ωραία μπορεί να πετύχεις. Σε μία φωτογραφία πάνω από το κεφάλι μας είδαμε έναν από τους μουσικούς που έρχονται πού και πού για live. Ένας τύπος μορφή, με κόκκινη μπαντάνα στο λαιμό και με τρεις βέρες στα χέρια (αυτό δεν φάνηκε, την αποσπάσαμε την πληροφορία από τον Νικόλα, αμέ).

Επεράσαμε όμορφα και το λέμε με το χέρι στην καρδιά, ε, teapot;

Κορυτσάς 19 & Μελενίκου, Βοτανικός, τηλ.: 211 4094469

Φωτογραφίες: Gary Gertrude Milk