ΕΡΕΥΝΑ

Μέχρι ποια ηλικία μένουμε έφηβοι στην πραγματικότητα (πολύ μετά τα 17)

Θα μπορούσαμε να μένουμε για πάντα ανώριμοι, αλλά (ευτυχώς;) βγαίνοντας από το σχολείο (και πιθανώς και από το πατρικό μας σπίτι) και μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο και αργότερα στην αγορά εργασίας -αναγκαστικά- γνωρίζουμε την πιο ώριμη εκδοχή μας. Ή μήπως όχι;

Η εφηβεία είναι η περίοδος των αλλαγών τόσο των ορμονικών και σωματικών όσο και των νοητικών και ψυχολογικών. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι, χρονικά, ξεκινά από τα 10-11 χρόνια της ζωής και φτάνει έως και τα 17 (αν και θεωρείται ότι στα κορίτσια τελειώνει τουλάχιστον δύο χρόνια νωρίτερα). Μια νέα έρευνα τα ανατρέπει όλα.

Μια ομάδα από το Κέντρο Εφηβικής Υγείας της Μελβούρνης, με επικεφαλής την Dr. Susan M. Sawyer, έχει εντελώς διαφορετική γνώμη και μας λέει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησε ισχυρίζεται ότι η εφηβεία μπορεί να ξεκινά στα δέκα, αλλά διαρκεί τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των 24 ετών, τουλάχιστον σε πολιτισμικό και διανοητικό επίπεδο.

 

Ο όρος «εφηβεία», τον οποίο η Dr. Sawyer και η ομάδα της χαρακτηρίζουν ως «τη φάση της ζωής που εκτείνεται μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης», είναι για τους περισσότερους αυτή η ταραχώδης φάση ζωής όπου η ανησυχία,  η αναστάτωση, η κυκλοθυμία, η δραματοποίηση κάθε πιθανής κατάστασης, η διεκδίκηση της ανεξαρτησίας, το άγχος να είσαι «πάρα πολύ κουλ» και η πεποίθηση ότι «δεν σε καταλαβαίνει κανείς» είναι τα βασικά θεμέλια της της ψυχοσύνθεση σου.

Η εφηβεία είναι δύσκολη. Τόσο γι’ αυτόν που τη ζει, όσο και για όσους (άτυχους) βρίσκονται γύρω από τον έφηβο. Όπως υποστηρίζει και η Dr. Sawyer, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε οι ενήλικες στους έφηβους, που τους μιλάμε, αλλά και ο τρόπος που τους παρουσιάζουν τα media, συμβάλλει στην επιβεβαίωση των παραπάνω στερεοτυπικών χαρακτηριστικών. 

 

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τη θεωρία της, τα νέα κοινωνικά πρότυπα, ο τρόπος που γίνεται πλέον το μάρκετινγκ, αλλά  και τα ψηφιακά μέσα έχουν εισβάλει δυναμικά στη ζωή μας, επηρεάζουν τόσο την υγεία, όσο και τον τρόπο ζωής μας. «Με όλο και περισσότερους “ενήλικες” να εξαρτώνται οικονομικά από τους γονείς τους, η ψυχολογία τους επηρεάζεται κρατώντας τους πίσω τόσο σε όρους ανεξαρτησίας, όσο και σε θέμα ανάληψης ευθυνών. Σήμερα, η περίοδος μετάβασης από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση διαρκεί περισσότερο από ποτέ», συμπληρώνει η Dr. Sawyer.