ΚΑΡΙΕΡΑ

Οι γυναίκες πίσω από τις Νύχτες Πρεμιέρας

“Το χάος προηγείται όλων των σπουδαίων έργων”. Αυτό έλεγε ένα quote πάνω στην οθόνη του υπολογιστή μου. Ήταν από εκείνες τις μέρες στη δουλειά, που έψαχνα να βρω έμπνευση. Κάτι να με κάνει να θέλω να συνεχίσω να πατάω τα μαύρα αυτά πλήκτρα, χωρίς να σκέφτομαι παραλίες, χωρίς να μου έρχεται η μυρωδιά του αντηλιακού, χωρίς να θέλω να τα αφήσω όλα και να πάω να μείνω σε μία καλύβα σε κάποιο ψαροχώρι της Νότιας Ινδίας. Και το βρήκα. Μακριά από τα γραφείο του Ladylike.gr. Κάπου στη Δουκίσσης Πλακεντίας, στον -1 όροφο των εκδόσεων Πήγασος, μέσα σε ένα meeting room με λευκές λάμπες φθορίου. Τρεις γυναίκες, που δουλεύουν για τις Νύχτες Πρεμιέρας (που φέτος κλείνουν τα 20 τους χρόνια – και μας έχουν αναστατώσει με την πληθώρα των ταινιών, αλλά και των εκδηλώσεων) ήταν η ένεση “keep working” που χρειαζόμουν.

Αν πίσω
από έναν ισχυρό άντρα βρίσκεται μία
δυνατή γυναίκα, τότε πίσω από αυτό τον
δυνατό κινηματογραφικό θεσμό της
πρωτεύουσας θα βρεις την Νίκη Ξένου
(υπεύθυνη οργάνωσης και συντονισμού),
την Τατιάνα Παππά (υπεύθυνη διαχείρισης
πόρων) και την Άντυ Δημοπούλου (υπεύθυνη
φιλοξενίας). Γι αυτές το ότι το χάος
προηγείται όλων των σπουδαίων έργων
είναι κάτι δεδομένο. Κάτι που ξεκινά
από το Ιούλιο κάθε χρόνου και τελειώνει
δύο μήνες μετά τη λήξη του Φεστιβάλ.humor“Όλες
αυτές τις μέρες των προετοιμασιών για
τις Νύχτες Πρεμιέρας τις βιώναμε με
πολύ ένταση και άγχος. Σχεδόν όλο μας
το 24ωρο το περνάγαμε μαζί στο γραφείο.
Δεν υπάρχει ωράριο. Ξεκινούσαμε από τις
10 το πρωί και μπορεί να φεύγαμε και στις
δύο τα ξημερώματα της επόμενης μέρας”,
μου λέει η Νίκη, η οποία εδώ και εφτά
χρόνια δουλεύει για το Φεστιβάλ.

 

 “Σκληρό”,
θα απαντήσω εγώ, αλλά όπως μου δίνουν
να καταλάβω αν έχεις χιούμορ και
ψυχραιμία, τότε η ένταση και το άγχος
μπορούν να κρατηθούν σε ‘να ελεγχόμενο
επίπεδο. “Γινόμαστε σαν μία οικογένεια
και στηριζόμαστε η μία στην άλλη”,
προσθέτει με ενθουσιασμό το πουλέν της
ομάδας, η Άντυ, η οποία έχει δουλέψει
για τις Νύχτες 3 φορές, ενώ η Τατιάνα
συμπληρώνει πως “οι γυναίκες μεταξύ
μας τα πάμε μία χαρά και έτσι η δουλειά
βγαίνει. Όταν μπερδεύονται οι άντρες
γίνονται τα μπερδέματα”. Αυτό θα πει
girl power.ifaisteioΗ
Τατιάνα έχει γαλάζια μάτια, στα οποία
μπορείς πραγματικά να χαθείς μέσα τους
κάθε φορά που μιλάει για τη δουλειά της.
Στον “Πήγασο” δουλεύει 18 ολόκληρα
χρόνια, ενώ για το Φεστιβάλ είναι ο 5ος
της χρόνος.

 

 “Είναι
πάρα πολύ μεγάλη οργάνωση. Ορυμαγδός
πληροφοριών. Πρέπει να ξέρεις τι ταινίες
παίζουν, από πού παίζουν, από πού θα
έρθουν, πού θα πάνε, ποιοι θα φιλοξενηθούν.
πώς θα οργανωθούν, πώς θα είναι
ευχαριστημένοι οι θεατές και οι χορηγοί.
Πώς θα είσαι εντάξει με τη χρηματοδότησή
σου. Πώς θα επικοινωνηθεί. Είναι πολύ
μεγάλη ιστορία. Κανένας δεν μπορεί να
συλλάβει το μέγεθος του έργου αυτού.
Είναι και μία ιστορία που έχει μία πάρα
πολύ προσωπική επιθυμία να πετύχει σαν
ιδέα. Σαν ιδέα ε. Όχι σαν εργασία. Είναι
βομβαρδισμός για μένα οι Νύχτες Πρεμιέρας.
Σαν έκρηξη ηφαιστείου. Όλο αυτό τον
καιρό είναι μία λάβα που βράζει και
σκάει 17 Σεπτεμβρίου”. Η Άντυ κοιτώντας
της να μιλά με τόσο πάθος δεν μπορεί
παρά να σχολιάσει πως “σε αυτή τη δουλειά
αισθάνομαι πως δεν είναι κάποιος τυχαία.
Η κάθε μία μας θέλει να είναι μέρος αυτής
της διοργάνωσης.
Υπάρχει ένας κοινός στόχος, ο στόχος
της επιτυχίας, και αυτό είναι που μας
δένει και μας κάνει να το νοιαζόμαστε
το Φεστιβάλ”.party“Με
τους τίτλους έναρξης της πρώτης ταινίας
του Φεστιβάλ, με το που πατηθεί το play,
ακούγεται
και το πρώτο “ουφ””, μου λέει η Νίκη,
κάνοντας το πιο αληθινό “ουφ” που έχω
ακούσει στη ζωή μου. “Μόλις ο Ορέστης
(Ανδρεαδάκης) πει “Καλό Φεστιβάλ” το
πάρτι ξεκινάει για εμάς”, συμπληρώνει
η Άντυ. Από εκεί και πέρα ότι προβλήματα
προκύψουν θα αντιμετωπιστούν με
ψυχραιμία. Αφού έχει περάσει η καταιγίδα
της προετοιμασίας, τα κορίτσια είναι
έτοιμα να αντιμετωπίσουν τα πάντα. Και
η αλήθεια είναι πως τα προβλήματα σε
τόσo
μεγάλες διοργανώσεις κάνουν συχνά pop
up.folmanΗ
Άντυ θυμάται ένα περιστατικό που συνέβη
πέρυσι και το οποίο την έκανε να εκτιμήσει
ακόμα περισσότερο την σημαντικότητα
της αλυσίδας του ανθρώπινου δυναμικού.
“Ο Ari
Folman, ο
σκηνοθέτης του Waltz
with Bashir, έπρεπε
να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής,
αλλά το αυτοκίνητό του έβρισκε συνεχώς
εμπόδια εξαιτίας μιας πορείας στο κέντρο
της πόλης και μετά διαφόρων επεισοδίων
μπροστά από την ΕΡΤ. Ευτυχώς που ο
εθελοντής μας και συνοδός του μας βοήθησε
πάρα πολύ. Κάναμε mobile
check in, του
έστειλα το boarding
pass στο
κινητό του και έτσι πρόλαβε την πτήση
του στο δευτερόλεπτο”.

 

Αυτή είναι η μία
περίπτωση, γιατί υπήρχε και η άλλη που
ο καλεσμένος μπορούσε να φύγει, αλλά
δεν ήθελε και η Τατιάνα τη θυμάται καλά:
“Ξύπνησε και μας είπε “δεν θέλω να
φύγω, θέλω να μείνω κι άλλο”. Ήταν ο
Fatih
Akin. Τον
φιλοξενήσαμε, λοιπόν, κι άλλο”. Η Νίκη
με τη σειρά της έχει μία ακόμα ιστορία
με καλεσμένο να πει: “Δεν
έχω γνωρίσει άνθρωπο με το ηθικό εκτόπισμα
του Daniel
Day-Lewis.
Δεν έχει καθόλου ύφος. Δεν έχει καθόλου
απαιτήσεις. Και μία χρονιά που τον είχαμε
φέρει εκτός φεστιβάλ – γιατί
δραστηριοποιούμαστε σε όλη τη διάρκεια
της χρονιάς με εκδηλώσεις και εκπαιδευτικά
προγράμματα – για την πρεμιέρα του “There
will be blood”, και ήμασταν στον Ιανό και
κάναμε σύσκεψη με την εταιρεία διανομής
της ταινίας, τον βλέπουμε να περπατάει
στη Σταδίου
ανέμελος
και να χαζεύει τα μαγαζιά και τον κόσμο.
Τόσο απλός άνθρωπος”.athensΚαθώς
ο χρόνος μου μαζί με την Τατιάνα, την
Άντυ και τη Νίκη είναι πολύ περιορισμένος
– κύριε Ανδρεαδάκη είδατε ήμουν καλό
κορίτσι σας είπα ότι θα τελειώσουμε σε
10 λεπτά και σε 10 λεπτά τελειώσαμε – τους
κάνω μία τελευταία ερώτηση. Ποια είναι
η μεγαλύτερη ανταμοιβή τους για τον
κόπο τους, την έλλειψη ύπνου και το άγχος
όλων αυτών μηνών μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου;poliΗ
Νίκη από την άλλη εστιάζει στις σχέσεις
που χτίζονται. “Είναι μερικές φορές
που επικοινωνώ με κάποιον συνεργάτη
για άλλο λόγο και νιώθω αυτή την οικειότητα
και αυτό δείχνει τη δυναμική αυτού του
11ήμερου”. “Μα το πάρτι λήξης”, θα μου
πει η Άντυ. “Δεν έχει υπάρξει ούτε μία
φορά που να μην γίνει και να μην πω
“τελικά όλα πήγαν τέλεια”.

Τελικά
το χάος κάνει καλό! Καλές προβολές
κορίτσια!

Φωτογραφίες: Gertrude Gary Milk